Weird adventures and insane experiences

G'day mates!

Of nouja, goedeavond zou ik willen zeggen. Dat tijdsverschil ook altijd... wat een gedoe.

Ik werk en woon momenteel nog steeds op de Soren Larsen, het Tallship. Vanaf morgen gaat mijn laatste week hier in en daarna gaat het reizen eindelijk beginnen! Vanaf dan geen werken meer. Of dat nou vrijwilligersprojecten zijn of "echt" werk. Ik kijk er al heel erg naar uit maar vind het ook een beetje spannend!
Eerst nog even focussen op komende week en lekker nagenieten van mijn tijd hier.

Wat een rare en toffe ervaringen heb ik toch weer allemaal meegemaakt de laatste weken! Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen!
Gelukkig heb ik een lijstje bijgehouden met wat er allemaal is gebeurd:

- Oor
- Mobiel
- Adele
- Leading Hand
- Het weer
- Zoo
- Overnighter

Laten we maar eens bij punt 1 beginnen:
Vlak na mijn laatste blogpost had ik een ongelukje op de scheepswerf. Onze boot ligt inmiddels aangemeerd aan een drijvend gebouwtje dat aan een scheepswerf ligt. Door het hoogteverschil tussen het water en de werf moeten we vaak een soort van omhoog springen om op de werf te komen vanaf het gebouwtje. Nou heeft de architect van het gebouw heel handig een horizontale metalen balk laten uitsteken, precies boven de plek waar je de werf op springt. Vele collega's van mij hebben daar al meerdere keren hun hoofd aan gestoten maar dat is mij gelukkig (nog) niet overkomen. Nee, ik heb het voor elkaar gekregen in volle vaart van de sprong met mijn oor langs de paal te schaven waardoor er een diepe snee in kwam. Omdat ik zelf de wond niet kon zien omdat hij aan de achterkant van mijn oor zat, moest ik uitgaan van het advies van mijn collega's: naar de dokter. En jahoor, gelukkig geen hechtingen nodig omdat het gedurende de eerste nacht al een stukje genezen was nadat ik het zelf had dichtgeplakt. Toch moest het dichtgeplakt worden met plakkende strips en ik heb een tetanusprik gekregen omdat het een roestende paal was. Inmiddels is de snee genezen en heb ik een mooi litteken op de achterkant van m'n oor :) Oh en de oplossing van het bedrijf? Een paars stikkertje op de paal "zodat hij beter opvalt". Ik ben benieuwd hoelang het duurt voor de volgende z'n kop stoot.

Goed, hoort er ook bij van die ongelukjes. On to the next point en het volgende vervelende voorval. Een aantal weken terug heb ik een flinke lading regen in mijn telefoon gekregen maar gelukkig na een nachtje in een bak rijst werkte hij weer prima.... dacht ik. Zo'n twee weken later startte ik mijn telefoon weer een keertje op nadat hij leeg was gelopen en tadaa: een scherm vol ruis dat nergens op reageerde. Kapot.
Na een aantal dagen de telefoon van een vriendin geleend te hebben heb ik besloten een nieuwe telefoon te kopen omdat het repareren van het scherm in hield dat de halve telefoon vernieuwd moest worden en daar hing natuurlijk een groot prijskaartje aan.
Again, een nieuwe telefoon kopen is het ergste niet en dit soort dingen gebeuren nou eenmaal maar ik vind het wel heel vervelend dat ik nu belangrijk notities op m'n oude telefoon kwijt ben en voor de foto's is het nog maar afwachten. Tot nu toe is het me nog niet gelukt om ze eraf te krijgen dus tips zijn zeker welkom!

Next. En meteen mijn favoriete punt op mijn lijstje :)
Vorige week woensdag (precies een week geleden) zou ik met familie naar de dierentuin gaan op een dag dat op de boot een exclusieve trip was geboekt door een dame van hoge status. Wie het precies was mochten we niet weten. Als grap riep ik dat het Adele zou zijn aangezien ik wist dat zij in Australië was voor haar tour. Het grapje ging verder en ik zocht op waar ze zou zijn op die woensdag: Sydney.... No Way!!!
Ik denk dat de meeste lezers wel weten hoe gek ik ben op Adeles muziek en hoe graag ik haar zou willen ontmoeten.
Mede door het slechte weer maar ook zeker omdat ik het risico niet wilde lopen heb ik de dierentuin afgezegd.
Woensdag brak aan en inmiddels had ik mezelf verteld dat de kans dat het Adele was heel klein zou zijn dus dat ik niet al the enthousiast moest worden. Ik was hoe dan ook vrij die dag dus ik zou haar niet eens ontmoeten. De "dame van hoge status" had verzocht om zo min mogelijk mensen aan boord te hebben dus iedereen die niet werkte die dag moest van het schip af.
Godzijdank vroeg de vrouw van de baas die ochtend of ik wilde werken omdat ze wilde dat de cruise vlekkeloos ging en er alleen maar nieuwe crew ingeroosterd stond. Uiteraard zei ik ja en ik mocht dus aan boord blijven.
Nou denk ik dat jullie zo'n 10 zinnen terug al doorhadden waar dit verhaal heen gaat...
Een half uur voordat ze aan boord kwam kregen we het eindelijk te horen. De vrouw van hoge status was..... ADELE!!!!!!!!!
Ik kon m'n geluk niet op en ik ben geen persoon om snel te huilen om dit soort dingen maar ik stond met tranen in m'n ogen te springen van blijdschap! Zo erg zelfs dat de hele crew zei dat ik "cool" moest doen zodra ze aan boord kwam haha!
Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven dat ik haar echt heb ontmoet!
Ze had de trip gepland voor haar zoontje om hem de harbour te laten zien en piraat te kunnen spelen. Adele zag er heel gewoontjes uit zonder makeup en in een broek met een geblokte blousse.
Ik heb een heel gesprek met haar gevoerd (dat zij begon trouwens) over onze leefomstandigheden op de boot, hoe haar tour was tot nu toe en hoe leuk de NL vindt: "oh het is zo'n geweldig en relaxed land! Ik kom er nu al 10 jaar".
Het liefst had ik met haar gepraat over hoe geweldig ik haar muziek vind en tig foto's met haar genomen maar helaas waren we vooraf gevraagd geen foto's te maken en niks erover op social media te posten tot z e weer weg was uit Sydney. Tijdens de cruise was ze erg gestresst over eventuele paparazzi aan wal en toen er een helikopter overvloog was het al helemaal feest. Er stonden zo'n 5 mannen constant op de uitkijk met verrekijkers om paparazzi te spotten.
Het was dan ook hierom dat ik haar niet te veel wilde lastigvallen met gezeur over haar muziek wat ze al elke dag te horen krijgt.
Ik vond het al ontzettend bijzonder dat ik haar heb ontmoet en zelfs met haar heb gepraat!
Nu achteraf denk ik er vaak aan wat ik nog had kunnen vragen of dat ik haar graag een filmpje had laten zien van waarin ik een liedje van haar zing bij een optreden. Helaas heb je op zo'n moment een fase van schok en denk je niet aan dat soort dingen. Nu is er niks meer aan te doen... Afwachten dus tot ik haar de volgende keer weer zie! :P

Oke op naar het volgende punt. Ook heel leuk!
Vorige week zijn twee van mijn beste vrienden op de boot helaas vertrokken, waarvan de jongen Leading Hand was. Leading Hand is de hoogste functie binnen het bedrijf dat een werknemen kan hebben. Als Leading Hand ben je de schakel tussen de baas en de rest van je collega's. Je krijgt dus als eerste te horen welke cruises die week zullen plaatsvinden en wat er allemaal moet gebeuren op de boot. Eens per week woon je een vergadering van het bestuur bij en doe je boodschappen voor de hele crew. Daarnaast maak je het rooster en let je erop dat iedereen zijn werk doet.
Raad eens wie er is aangewezen als nieuwe Leading Hand? Yesss! Ik doe het momenteel samen met een andere jongen aangezien ik alweer bijna wegga. Hij is net nieuw dus ik kan hem mooi alle dingen op de boot laten zien en leren hoe het er aantoe gaat zodat hij het alleen kan doen als ik weg ben.
Het staat natuurlijk heel goed op m'n CV later maar ik vind het vooral heel erg leuk om te doen!
Het is wel vrij vermoeiend. Het grootste deel van onze crew is hier pas een week dus ze moeten nog veel leren. Dat is nu mijn taak en de meesten pikken het pas op na de 5e uitleg. De laatste dagen gaat het gelukkig steeds beter en iedereen is nu redelijk ingewerkt. Het enige wat ik soms lastig vind is dat ik het idee heb dat een aantal jongens aan boord mij niet serieus nemen als Leading Hand omdat ik de één na jongste aan boord ben. Dan komt het gelukkig wel weer van pas dat ik een mede Leading Hand heb die 27 is en me back-up geeft.
Ik heb nu bij zowel m'n twee projecten in Zuid-Afrika als hier weer gemerkt dat je na een tijdje vanzelf senior wordt omdat iedereen komt en gaat en dat is me tot nu toe steeds heel erg goed bevallen. Ik vind het leuk om de touwtjes in handen te nemen en anderen te kunnen laten zien hoe het er aan toe gaat en hen de taken uit te leggen. Ik merk ook wel dat ik zelf naar voren stap als er een nieuwe leiding gezocht wordt. Ik had aan de vorige Leading Hand laten weten dat ik interesse had en ik hielp hem vaak waardoor ik de taak al half had overgenomen. Ook bij de aapjes nam ik regelmatig de rol over van groepsleider.
Wie had dat gedacht dat je jezelf leert kennen tijdens het reizen?? (Iedereen)

Hup, op naar het volgende punt! Neenee, ik ben voorlopig nog niet klaar.
Even twee luchtige puntjes.
Allereerst het weer. De zomer is zo goed als voorbij en dat is te merken. De laatste paar weken heeft het veel geregend en dat maakt het werken op een boot op de harbour wat minder vermakelijk. Daarnaast is het ook een stuk koeler. "Zo kun je vast weer aan het nederlanse weer wennen!" krijg ik regelmatig te horen maar daar heb ik mijn maand in Nieuw-Zeeland nog voor hoor. Dus zonnetje, kom maar weer lekker tevoorschijn!

Dan het tweede: de zoo. Nadat ik het uitstapje naar de dierentuin vorige week had afgezegd hadden we een nieuwe datum gepland: vandaag. Ik ben vamorgen lekker half in de regen naar de dierentuin Featherdale geweest met mijn soort van oom en tante hier. Deze dierentuin stond er altijd om bekend dat je op de foto kon met een koala vlak naast je maar sinds een paar maanden hebben ze daar een prijskaartje aangehangen. Not worth it. Gelukkig was er een koala reservaat waar we wel gewoon foto's mochten maken en een hele schattige pluizenbol kwam gezellig dicht bij mij zitten zodat we hem goed konden bekijken en ik wat leuke fotootjes kon maken :)
Daarnaast was er een mannelijke kangoeroe die groots fan was van kietelen onder z'n kin dus dat heb ik met alle plezier gedaan. Dat is nou ook weer niet iets wat je dagelijks meemaakt!
Het was een heerlijk dagje uit en nu kan ik weer wat van mijn lijstje afstrepen.

Dan het laatste puntje op mijn lijstje: de overnighter.
A.s. vrijdag blijft een aantal gasten op de boot slapen. Het is de eerste keer dat ik dat meemaak en ik ben heel benieuwd hoe dat gaat lopen. Voor een "overnighter" zoals dat heet zijn maar twee mensen nodig: 1 kok die 's avonds voor een thee zorgt en 's ochtends vroeg voor een lekker ontbijtje en 1 "anchor watch". Ikke dus. Ik blijf de hele nacht vanaf het moment dat het anker wordt gedropt tot het weer word binnenegehaald in de ochtend. De dag van tevoren zal ik vrij krijgen om te slapen en de dag erna heb ik mezelf op de wharf gezet. Dan heb ik een paar uur om te slapen en daarna een makkelijke taak. Dat wordt dus weer een hele ervaring en dan ben ik opeens weer wakker volgens de nederlandse tijden. Kan ik gelijk wennen aan de jetlag die eraan zit te komen.

Ik vind het gek hoe snel de 9 weken hier voorbij zijn gegaan en dat er nog maar 1 weekje over is! Sowieso mijn hele reis is snel gegaan, zoals iedereen vooraf al voorspeld had. Ik ben er uiteraard nog steeds volop van aan het genieten maar het is een gek idee dat ik er zo'n 2,5 jaar naar uit heb gekeken en van alles ervoor heb geregeld en geboekt en dat het nu zo snel voorbij vliegt. Geen slecht ding, gewoon raar.

Voor mijn laatste weekje hier heb ik dus nog die overnighter om naar uit te kijken en op mijn één na laaste dag hier heb ik een dagje Sydney gepland met m'n moeder en haar vriend die momenteel ook door Australië aan het reizen zijn. Verder ga ik nog veel lol maken met mijn collega's en waarschijnlijk mezelf trakteren op een mani- en pedicure aangezien m'n handen en voeten aanvoelen als schuurpapier.
Ik heb er zin in!

Daarna nog een paar daagjes in Sydney voor mezelf waarin ik moet proberen alles weer in mijn rugtas te proppen (ha ha shit) en dan... op naar Cairns en Uluru!!

Zo, dat was weer een behoorlijk lange post en ik heb er nu wel weer even genoeg van.
Ik ga zo m'n bedje in en dan lekker aan mijn laatste weekje op de boot beginnen morgen!

Ik spreek jullie hopelijk snel weer!
Toedeloe!!

PS
Ohja, de foto's..... Ik weet dat de meeste lezers inmiddels semi-geïrriteerd aan het worden zijn doordat ik nog steeds amper foto's heb geupload. Volkomen terecht. Maar ik zal jullie toch echt nog even teleur moeten stellen.
Bij mijn vorige blogpost heb ik zo'n 2 uur zitten wachten tot al mijn foto's geupload waren en nadat hij de honderd procent had bereikt waren er maar 6 ook daadwerkelijk geupload. Ik heb die er ook maar weer af gehaald want zonder de andere foto's waren ze een beetje out of context.
Ik ga niks beloven, maar mijn voornemen nu is om in die dagen dat ik wat tijd voor mezelf heb in Sydney het nog eens te proberen. Ik post het dan in ieder geval op facebook en als je daar niet op zit raad ik je aan om tegen die tijd hier weer even een kijkje te nemen.
Help met duimen please!