Monkey Rehab Centre
Door: Hester
Blijf op de hoogte en volg Hester
09 Oktober 2016 | Zuid-Afrika, Tzaneen
Hoi allemaal!
Pfff even switchen hoor om opeens weer in het Nederlands na te denken.
Maargoed... Het is zover, m'n tussenjaar is gestart!
Afgelopen zondag ben ik 's middags vertrokken naar Schiphol. Na een moeilijke start vanwege veel gedoe om allerlei papieren bij het inchecken kreeg ik een gratis upgrade naar businessclas op de vlucht van Amsterdam naar Dubai. Wat een luxe was dat zeg! Terwijl ik een paar verbaasde blikken kreeg van de andere passagiers keek ik m'n ogen uit.
Op de vlucht daarna van Dubai naar Johannesburg heb ik gelukkig veel geslapen en de laatste vlucht van Johannesburg naar Phalaborwa zat ik in een heel klein vliegtuigje van maar 3 stoelen breed.
In Phalaborwa werd ik opgehaald door één van de vrijwilligers van mijn project en rond het avondeten was ik op mijn eindbestemming.
Ik was redelijk verrast toen ik de gezamenlijke schuur inliep en werd begroet door zo'n 35 vrijwilligers van allerlei leeftijden.
Ik was blij dat er ook een nederlands meisje bij zat van 20 jaar die mij gedurende de eerste avond van alles heeft uitgelegd.
De groep vrijwilligers waarmee ik hier werk en verblijf bestaat voor ongeveer de helft uit mensen die hier al eens eerder zijn geweest of die hier al langer zijn en voor de andere helft uit "nieuwkomers" (hoewel ik als een van de laatsten aankwam). Het is heel fijn dat de groep heel hecht is maar in het begin vond ik het daardoor wel lastig om contacten te leggen en mee te kunnen doen. Gelukkig voel ik me nu helemaal op m'n plekje :)
De afgelopen dagen heb ik heel erg veel geleerd over de taken hier en over de dieren.
Gewonde aapjes, weesaapjes en aapjes die verhandeld werden, komen terecht in het opvangcentrum waar ik help. In eerste instantie worden ze gecheckt op ziektes, dan moeten ze gewend raken aan soortgenoten, dan moeten ze een soort troep vormen met hun kooigenootjes (allemaal van dezelfde soort), dan worden ze in 'intro' gezet waar ze van achter een hek in contact kunnen komen met wilde apen zonder dat ze gewond raken, daarna komen ze in een een veel groter gebied waar ze op zichzelf moeten levem maar nog steeds beschermd zijn tegen wilde apen en tot slot worden ze vrij gelaten.
Het is even wennen om elke dag, dus ook in het weekend, om 6:45u aanwezig te moeten zijn (en als je de baby aapjes moet voeden zelfs om 6:25u), maar ik ben er inmiddels best wel aan gewend. Mijn bedtijd is nu dan ook gemiddeld 21:00u haha.
We werken in groepen en de taken worden elke dag afgewisseld. De dagelijkse taken zijn:
-Groentes oogsten op onze akkers
-Insecten vangen voor de bushbabies
-Kliniek schoomaken
-Kooien schoonmaken
-De gezamenlijke schuur schoonmaken
-De ganzen, kippen, ezels en struisvogels voeren
-De aapjes voeren
-Voedsel bereiden
Hierbij moeten we kolen hakken, spinazie wassen, papaya snijden en brood breken. Hierbij heb ik het ook weer voor elkaar gekregen om m'n duim open te snijden aan een brood..... Neenee, niet eens aan een machete (kapmes) maar aan echt brood.
Oude en verbrande broden van de bakkers krijgen wij om aan de aapjes te voeren, maar nadat ze bij ons een paar dagen in de zon hebben gelegen zijn ze behoorlijk uitgedroogd en hard. Tijdens het breken van zo'n brood stak een harde schilfer uit en die sneed recht door mn duim heen.
Er is iets niet helemaal goed gegaan met uploaden dus onderstaand stuk was weggevallen:
Afgezien van die snee, wat krassen op m'n neus en een apenbeet in m'n duim ben ik nog helemaal gezond hoor :)
Verder maken we elke dag een wandeling met de babboons, waarbij ze loslopen, naar de rivier hier dichtbij. In het begin was het nogal schrikken als ze plotseling van schouder naar schouder sprongen maar inmiddels kijk ik er al niet meer van op als er weer een aan m'n haar hangt te bungelen (en ja, dat is redelijk pijnlijk).
Het alphamannetje in de groep komt altijd op mij zitten en komt naar mij toe als hij bang is, wat erg handig schijnt te zijn. Als het alphamannetje naar jou begint te schreeuwen komen alle andere apen op je af. Het feit dat hij mij mag is dus best fijn want dan is de kans kleiner dat hij naar mij zal schreeuwen :)
Het is heerlijk om kleine handjes om je middel te voelen als ze je knuffelen en ik begin nu ook het verschil te zien in karakter, wat best wel leuk is!
Bij de vervet aapjes zie ik minder verschil, maar die zijn wel makkelijker in de omgang.
Ik vind het idee nogal gek dat ik de komende 7 maanden niet thuis zal zijn, maar dat betekent wel dat ik nog lekker lang kan genieten van m'n reis :)
Dat was het wel weer even voor nu. Ik weet niet wanneer ik wat nieuws post maar daar komen jullie vanzelf wel achter ;)
Bye! X
Pfff even switchen hoor om opeens weer in het Nederlands na te denken.
Maargoed... Het is zover, m'n tussenjaar is gestart!
Afgelopen zondag ben ik 's middags vertrokken naar Schiphol. Na een moeilijke start vanwege veel gedoe om allerlei papieren bij het inchecken kreeg ik een gratis upgrade naar businessclas op de vlucht van Amsterdam naar Dubai. Wat een luxe was dat zeg! Terwijl ik een paar verbaasde blikken kreeg van de andere passagiers keek ik m'n ogen uit.
Op de vlucht daarna van Dubai naar Johannesburg heb ik gelukkig veel geslapen en de laatste vlucht van Johannesburg naar Phalaborwa zat ik in een heel klein vliegtuigje van maar 3 stoelen breed.
In Phalaborwa werd ik opgehaald door één van de vrijwilligers van mijn project en rond het avondeten was ik op mijn eindbestemming.
Ik was redelijk verrast toen ik de gezamenlijke schuur inliep en werd begroet door zo'n 35 vrijwilligers van allerlei leeftijden.
Ik was blij dat er ook een nederlands meisje bij zat van 20 jaar die mij gedurende de eerste avond van alles heeft uitgelegd.
De groep vrijwilligers waarmee ik hier werk en verblijf bestaat voor ongeveer de helft uit mensen die hier al eens eerder zijn geweest of die hier al langer zijn en voor de andere helft uit "nieuwkomers" (hoewel ik als een van de laatsten aankwam). Het is heel fijn dat de groep heel hecht is maar in het begin vond ik het daardoor wel lastig om contacten te leggen en mee te kunnen doen. Gelukkig voel ik me nu helemaal op m'n plekje :)
De afgelopen dagen heb ik heel erg veel geleerd over de taken hier en over de dieren.
Gewonde aapjes, weesaapjes en aapjes die verhandeld werden, komen terecht in het opvangcentrum waar ik help. In eerste instantie worden ze gecheckt op ziektes, dan moeten ze gewend raken aan soortgenoten, dan moeten ze een soort troep vormen met hun kooigenootjes (allemaal van dezelfde soort), dan worden ze in 'intro' gezet waar ze van achter een hek in contact kunnen komen met wilde apen zonder dat ze gewond raken, daarna komen ze in een een veel groter gebied waar ze op zichzelf moeten levem maar nog steeds beschermd zijn tegen wilde apen en tot slot worden ze vrij gelaten.
Het is even wennen om elke dag, dus ook in het weekend, om 6:45u aanwezig te moeten zijn (en als je de baby aapjes moet voeden zelfs om 6:25u), maar ik ben er inmiddels best wel aan gewend. Mijn bedtijd is nu dan ook gemiddeld 21:00u haha.
We werken in groepen en de taken worden elke dag afgewisseld. De dagelijkse taken zijn:
-Groentes oogsten op onze akkers
-Insecten vangen voor de bushbabies
-Kliniek schoomaken
-Kooien schoonmaken
-De gezamenlijke schuur schoonmaken
-De ganzen, kippen, ezels en struisvogels voeren
-De aapjes voeren
-Voedsel bereiden
Hierbij moeten we kolen hakken, spinazie wassen, papaya snijden en brood breken. Hierbij heb ik het ook weer voor elkaar gekregen om m'n duim open te snijden aan een brood..... Neenee, niet eens aan een machete (kapmes) maar aan echt brood.
Oude en verbrande broden van de bakkers krijgen wij om aan de aapjes te voeren, maar nadat ze bij ons een paar dagen in de zon hebben gelegen zijn ze behoorlijk uitgedroogd en hard. Tijdens het breken van zo'n brood stak een harde schilfer uit en die sneed recht door mn duim heen.
Er is iets niet helemaal goed gegaan met uploaden dus onderstaand stuk was weggevallen:
Afgezien van die snee, wat krassen op m'n neus en een apenbeet in m'n duim ben ik nog helemaal gezond hoor :)
Verder maken we elke dag een wandeling met de babboons, waarbij ze loslopen, naar de rivier hier dichtbij. In het begin was het nogal schrikken als ze plotseling van schouder naar schouder sprongen maar inmiddels kijk ik er al niet meer van op als er weer een aan m'n haar hangt te bungelen (en ja, dat is redelijk pijnlijk).
Het alphamannetje in de groep komt altijd op mij zitten en komt naar mij toe als hij bang is, wat erg handig schijnt te zijn. Als het alphamannetje naar jou begint te schreeuwen komen alle andere apen op je af. Het feit dat hij mij mag is dus best fijn want dan is de kans kleiner dat hij naar mij zal schreeuwen :)
Het is heerlijk om kleine handjes om je middel te voelen als ze je knuffelen en ik begin nu ook het verschil te zien in karakter, wat best wel leuk is!
Bij de vervet aapjes zie ik minder verschil, maar die zijn wel makkelijker in de omgang.
Ik vind het idee nogal gek dat ik de komende 7 maanden niet thuis zal zijn, maar dat betekent wel dat ik nog lekker lang kan genieten van m'n reis :)
Dat was het wel weer even voor nu. Ik weet niet wanneer ik wat nieuws post maar daar komen jullie vanzelf wel achter ;)
Bye! X
-
09 Oktober 2016 - 15:58
Marissa:
Hey Hes!
Haha lekker businessclas, bofkont!
Wat een taken zeg, zo te zien heb je het daarmee erg naar je zin!?
Geniet van je tijd en van de dieren om je heen.
Ik lees graag weer eens iets van je.
Marissa. -
09 Oktober 2016 - 16:27
Mieke :
Hoi Hester,
Wat leuk om jouw verhaal te lezen. Wat een ander leven dan in Nederland. Wat een mooie tijd maak je daar mee. Geniet van alles wat je meemaakt. Heel veel plezier verder.
Kus van Mieke
-
09 Oktober 2016 - 16:41
Marcel Le Noble:
Hoi Hester,
Gaaf die upgrade, heb je dat genoegen ook eens mogen proeven!
Klinkt als een druk leventje, nu al, met weinig kans op verveling.
Geniet van het apenkooien daar en we kijken hier uit naar je volgende verslag.
Pas goed op jezelf, liefs Marcel, Karin en Luuk. -
09 Oktober 2016 - 16:50
Leonie:
Hè Hester!
Wat super interessant allemaal! En wat leuk dat je met zoveel mensen samen werkt, ik hoop dat je er naast het harde werk, ook nog van de omgeving geniet!
Nog heel veel plezier, en ik lees graag weer een updated can hè reis binnenkort ;)
Xxxxx Leonie -
09 Oktober 2016 - 17:47
Diana:
Cool Hester! Hard werken dus, maar ook genieten van al die lieve dieren -
09 Oktober 2016 - 18:57
Luka Blonk:
Heei Hester!!
Wat leuk om jou ervaring hier te lezen. Klinkt heel goed wat je daar allemaal. Geniet ervan en veel succes!!
Dikke kus -
09 Oktober 2016 - 19:28
Alex:
Hi Hester,
Da's hard werken zeg! Om 6:45 uur al klaar staan voor je werkzaamheden. Phoehee, petje af hoor.
Ik hoorde dat je al door een aap(je) was gebeten. Wat betekent dat eigenlijk als ze je bijten?
Vinden ze je dan aardig of juist niet? ;-).
Groetjes Alex -
09 Oktober 2016 - 20:15
Jeannine Van Aalst:
Hoi Hester.
Fijn dat je een goede vlucht had. Wij wensen jou heel veel succes toe en vooral genieten van al je mooie en nieuwe indrukken. Liefs en beterschap en alle goeds gewenst.
Geniet van harte.
Groetjes Harry en Jeanninexxxx -
09 Oktober 2016 - 22:42
Thérèse:
Ik lees dat je het goed naar je zin hebt,dat is fijn.
Liefs,
je oma -
10 Oktober 2016 - 12:02
Linda:
Hoi lieve Hester,
Wat goed wat van jou te horen. Zo te horen heb je het druk. Veel nieuwe indrukken en ervaringen. Ik hoop dat je het ook leuk hebt en er van geniet. Neem alles maar goed in je op zodat je er later op terug kan kijken als je weer thuis bent, maar dat duurt gelukkig nog heel lang. Dikke kus, Linda en groetjes van oom Michael -
10 Oktober 2016 - 12:14
Mieke (mama):
Ha lieve Hester,
Wat heerlijk om te lezen, je verhaal.
Je zit dus al in de catering, haha. Nou, aapjes, kippen, ezels, ganzen en struisvogels, jullie zullen er lekker van smullen, want deze dame maakt het eten met liefde klaar.
(maar schoonmaken vindt ze minder leuk...)
Waar ik wel van sta te kijken:
Er was eens een meisje van 2 jaar. Ze stond in de zomer buiten op het terras in het zonnetje en begon toen ineens vreselijk hard te schreeuwen en huilen. De moeder schrok, er moest iets heel ernstigs zijn gebeurd. Ze spoedde zich naar haar dochtertje en zag toen...... dat er een vlieg op haar blote beentje was neergestreken!
En nu loop je in Afrika insecten te vangen voor de bushbabies. Ik las dat ze o.a. sprinkhanen eten en motten. Is dat inderdaad wat je vangt?
En eh, voorzichtig met dat kapmes hè, en met het brood!
Heel veel liefs en veel plezier.
XOXO Mieke -
10 Oktober 2016 - 13:55
Hester Van De Ven:
@Alex: dat ze je bijten betekent niet zozeer dat ze je wel of niet aardig vinden maar het gaat meer om of zij op dat moment wel of geen contact willen. Ze bijten met name als je ze bijv oppakt terwijl ze dat niet willen of als je iets van ze afpakt (vandaar dat wij ook niks terug mogen pakken als ze iets van jou pakken. Dan moeten we wachten tot een meer ervaren persoon het afpakt of tot ze het laten vallen). Verder is het wel zo dat ze vooral de nieuwe mensen proberen uit te dagen omdat ze die nog niet kennen en hun dominantie willen laten zien, maar zelfs dan zullen ze je nooit zomaar bijten! Ik ben in m'n duim gebeten omdat een aapje tussen mij en een ander meisje inhing tijdens de wandeling naar de rivier waarbij ze los lopen en waarschijnlijk schrok hij toen zij zag dat ik een vreemde was want ze kwam van achteren op m'n schouden gesprongen. We probeerden haar allebei een beetje te helpen om niet te vallen en waarschijnlijk voelde ze zich toen in het nauw gedreven.
Ik moet wel zeggen dat ze soms nog wat onvoorspelbaar zijn, met name de twee jongere aapjes en zodra die beginnen te gillen komt de rest helpen. Zo ben ik vandaag tijdens het schoonmaken van een hok in mn neus gebeten door een kleintje die begon te gillen en toen kwam een andere helpen en krabde me in m'n gezicht. Die "aanval" snap ik zelf ook niet maar dat kan er gewoon aan liggen dat de kleintjes best bang kunnen worden van nieuwe mensen.
@Mieke (mama): ik vang de insecten met een netje maar ik laat anderen ze lekker oppakken hoor hahaha! Daar ben ik nu nog niet echt aan toe. We vangen inderdaad met name sprinkhanen, maar ze eten vrijwel elk soort insect. We houden ze levend tot vlak voor de bushbabies gevoerd worden. Dan worden ze in de yoghurt gepropt! -
10 Oktober 2016 - 13:55
Hester Van De Ven:
@Alex: dat ze je bijten betekent niet zozeer dat ze je wel of niet aardig vinden maar het gaat meer om of zij op dat moment wel of geen contact willen. Ze bijten met name als je ze bijv oppakt terwijl ze dat niet willen of als je iets van ze afpakt (vandaar dat wij ook niks terug mogen pakken als ze iets van jou pakken. Dan moeten we wachten tot een meer ervaren persoon het afpakt of tot ze het laten vallen). Verder is het wel zo dat ze vooral de nieuwe mensen proberen uit te dagen omdat ze die nog niet kennen en hun dominantie willen laten zien, maar zelfs dan zullen ze je nooit zomaar bijten! Ik ben in m'n duim gebeten omdat een aapje tussen mij en een ander meisje inhing tijdens de wandeling naar de rivier waarbij ze los lopen en waarschijnlijk schrok hij toen zij zag dat ik een vreemde was want ze kwam van achteren op m'n schouden gesprongen. We probeerden haar allebei een beetje te helpen om niet te vallen en waarschijnlijk voelde ze zich toen in het nauw gedreven.
Ik moet wel zeggen dat ze soms nog wat onvoorspelbaar zijn, met name de twee jongere aapjes en zodra die beginnen te gillen komt de rest helpen. Zo ben ik vandaag tijdens het schoonmaken van een hok in mn neus gebeten door een kleintje die begon te gillen en toen kwam een andere helpen en krabde me in m'n gezicht. Die "aanval" snap ik zelf ook niet maar dat kan er gewoon aan liggen dat de kleintjes best bang kunnen worden van nieuwe mensen.
@Mieke (mama): ik vang de insecten met een netje maar ik laat anderen ze lekker oppakken hoor hahaha! Daar ben ik nu nog niet echt aan toe. We vangen inderdaad met name sprinkhanen, maar ze eten vrijwel elk soort insect. We houden ze levend tot vlak voor de bushbabies gevoerd worden. Dan worden ze in de yoghurt gepropt! -
10 Oktober 2016 - 15:54
Joris:
Ah Hester klinkt echt super tof allemaal! Wat ben ik trots dat je dit allemaal doet :)
Zo met die insecten en zo, en worstelen met aapjes (volgens mij is dat wat ze noemen 'van je af bijten'). Niet te veel verwondingen oplopen hè, laten we maar hopen dat ze snel aan je wennen en zien dat je ze geen kwaad doet ;)
Fijn dat je al op je gemak bent binnen de groep. Enjoy! x -
10 Oktober 2016 - 15:55
Joris:
P.S. wat een cutie aapjes ^^ -
10 Oktober 2016 - 21:22
Chantal:
Hester super gaaf! Snel vriendjes worden met de aapjes ;-)
Have fun! X -
10 Oktober 2016 - 22:46
Heleen:
Ik ben hartstikke jaloers op je met al die aapjes. Hoop gauw een foto te ontvangen van een aapje voor mij -
12 Oktober 2016 - 13:20
Elise:
Leuk om te lezen sissie! Benieuwd naar al je avonturen. Ontdek en geniet! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
